In een grote boog daalde Arces af naar het meer en zocht zijn geliefde plekje op. Maar vandaag had hij geen zin om vogels na te bootsen. En evenmin om te mijmeren over de grote wereld en over Neapolis, waar missschien nog familie van hem woonde. Hij dacht aan wat Ati hem had gezegd. Zou het geplaag ophouden als hij Etrusk werd?

'Hola, kijk eens hier. Ons Griekje!'

Arces keek verschrikt om. Voor hem stond Arruns, de oudere broer van Thyrse, in het gezelschap van enkele vrienden. Ze zagen er krijgshaftig uit, want ze droegen een zwaard aan de gordel.

'Wat zit je hier te doen? Denk je aan je hoge afkomst?'

Arces zweeg en dat irriteerde Arruns. 'Wel? Wil je al niet meer met ons praten? Zijn we je te min?'

'Je weet best dat je onzin uitkraamt, Arruns.'

'Zie je wel. Ons Griekje vindt dat wij idiote Etrusken geen zinnig woord kunnen zeggen.' Arruns trok zijn zwaard. De anderen volgden zijn voorbeeld. Arces week enkele stappen achteruit. Hij voelde het water van het meer aan zijn voeten. En al wist hij dat dit niet meer dan een dwaze uitdaging was, toch was hij er niet gerust op. Arruns en zijn groepje... Het was alsof een vreemde koorts zich van hen meester had gemaakt sinds ze wisten dat ze soldaat zouden worden.

Arruns richtte de punt van zijn zwaard op Arces' borst. 'Makkers, wat doen we met deze sukkel?'

'Afslachten en het meer in kieperen. Voer voor de vissen.'

De zwaarden prikten door zijn tunica. Arces zette nog een stap achteruit. Hij voelde geen grond meer, zwaaide met zijn armen en tuimelde languit in het water. Zijn belagers lachten.

'Rotzakken!' Hij krabbelde overeind.

'Kom jongens. Van zo'n tegenstander haal je geen eer. Bij het minste onraad duikt hij onder.'

Ze stapten op. Arces keek hen na vol machteloze woede. De lafaards! Als kerels als zij tegen Hannibal zouden moeten vechten... Hij wrong het water uit zijn kleren. Grimmig staarde hij over het meer. Op de bruinrode heuvelrug aan de overkant werkten ononderbroken slaven. Zij zouden het niet snappen. Rijke jongens hebben toch geen enkele reden om elkaar het leven zuur te maken? En zou zijn meester het begrijpen? 'Je doet ook zo vreemd,' zou die antwoorden. 'Je vraagt om geplaagd te worden.'